چینه نگاری سکانسی جغرافیای دیرینه سازند آسماری (الیگوسن ـ میوسن) در شمال خاوری حوضه دزفول و جنوب حوضه لرستان، جنوب باختر ایران

سازند آسماری یک واحد اساساً کربناته به سن الیگوسن- میوسن پیشین می باشد و یکی از مهم­ترین مخازن هیدروکربنی حوضه زاگرس را تشکیل می دهد. تغییرات رخساره ای این سازند که حاصل نوسانات سطح دریا و حرکات تکتونیکی می باشد، می تواند مناطقی مستعد برای تشکیل تله های چینه شناسی ایجاد کند. هدف از مطالعه حاضر بازسازی جغرافیای دیرینه سازند آسماری در شمال فرو رفتگی دزفول و جنوب خاوری حوضه دزفول می باشد. به این منظور، مقاطع نازک تهیه شده از خرده های حفاری و نمودارهای صوتی - الکتریگی و گاما متعلق به سه برش زیرزمینی شامل چاه های دانان، دالپری و چشمه خوش 6 و برش های چینه نگاری چناره و کاسه ماست مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعات صحرائی و میکروسکوپی نشان می دهد که حوضه رسوبی سازند آسماری یک شلف زاویه دار و پلاتفرم ایزوله بوده و در زمان آکیتانین به یک رمپ کربناته تبدیل شده است. در این زمان بخش تبخیری کلهر در هنگام کمترین سطح آب دریا انباشته شده است که نشان دهنده انفصال و جدا افتادگی دریای سازند آسماری از دیگر آب های آزاد می باشد.